De route van Arslanbob naar Kyzyl-Oi was lang (9 uur) maar bijzonder mooi. Het eerste stuk ging door de bergen, dan reden we naar beneden om terug te klimmen tot boven de 3000m. Urenlang reden we over dat hoogplateau met op de achtergrond besneeuwde bergtoppen en links en rechts yurts. Het laatste uur was nog heftig, maar ons doorzettingsvermogen werd beloond. Kyzyl-Oi is een idyllische plek, en ook hier was een CBT-bureau. Dat is meteen ook de plek waar backpackers elkaar treffen. Toen wij aankwamen, stonden er net vier Vlaamse meisjes. Mara was blij: eindelijk het gevoel dat we iets doen dat kan. We kregen een gezin toegewezen en waren al voorbereid op een nieuw gat in de grond. Maar niets was minder waar. Er was een echt toilet en een echte douche. Tijdens de zomer stellen deze mensen hun huis ter beschikking van toeristen en wonen ze zelf in een huisje ernaast. De vrouw, die lerares Russisch is, kookte heel lekker voor ons, ook hier voelden we ons thuis. Ondanks de hoogte (1800m) was het ook daar weer broeierig heet. Dat hebben we vooraf echt onderschat, het maakt ook dat je niet veel kan doen, gaan wandelen is gewoon geen optie. Geert en Sofie lezen veel, met een zicht als op de foto, genomen naast ons huisje, is dat nog niet zo erg. Anne en Mara vinden het niet saai, er zijn genoeg indrukken om het boeiend te houden.
Nu zitten we in de jeep, holderdebolder op weg naar Kochkor. Daar gaan we uitzoeken wat we verder gaan doen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.