Osh

Je moet er wat voor over hebben om in de zomer met de rugzak door Oezbekistan te reizen.

1. Het is snikheet. Dat betekent dat je tussen 13 en 17 uur niet veel kan doen.
2. Oezbekistan is niet voorzien op backpackers. Geen laundry service dus, het is wel wat gedoe om voor vijf man alles te wassen en te drogen in de kamer. 
3. Je moet geld wisselen in winkeltjes, portieken of bij taxichauffeurs. Zij geven tot 6200 som per dollar, de officiële koers is 2900.
4. Je wordt vaak gecontroleerd door de politie. Gisteren nog meermaals.
5. En last but not least : er is geen koffie (ontwenningskuur voor Sofie).

Je krijgt er evenwel veel voor in ruil.

1. De Oezbeken zijn zeer vriendelijke mensen en staan altijd open voor een babbeltje. 
2. De medressa's zijn echt prachtig. 
3. Er is een zeer goed werkend netwerk van treinen, dat maakt de lange verplaatsingen aangenaam. 
4. Je kan overal buiten eten op gezellige terrasjes, nergens anders in Azië aten we elke avond buiten. 
5. Eten is spotgoedkoop, de normale prijs voor een diner met vijf was 25 euro of minder, voor 7,5 euro per persoon ben je chique gaan eten.
6. De hotelletjes hebben vaak gezellige binnenplaatsen waar je kan uitrusten. 
7. Er is brood, kaas en komkommer, de perfecte picknick. 

Kortom, de positieve punten wegen merkelijk zwaarder, we zijn blij dat we Oezbekistan gezien hebben!

Vandaag zijn we dan, na taxi-vlucht-taxi, de grens met Kirgizië overgestapt. Vier controles aan Oezbeekse kant, waarbij Eden Hazard en de grote knuffel van Mara (fysieke controle van de inhoud van onze rugzakken) ons nuttige diensten bewezen hebben om de politie gunstig te stemmen. Aan Kirgizische kant moesten ze de douanier achter zijn loket uit een diepe slaap wekken. De arme man kwam duidelijk van ver, nog nooit kregen we zo snel stempels in ons paspoort.

Nu zijn we in Osh, de tweedegrootste  stad van Kirgizië. We logeren in een voormalig Intourist-hotel, dat heeft ook weer iets. Hier wissel je geld in de bank of gebruik je je bankkaart aan een automaat. Onze eerste poging was niet meteen een succes: kaart ingeslikt. Twee uur later hadden we ze terug. We haalden aan een andere automaat geld af. Hé, we krijgen briefjes ter waarde van 300 dollar gewoon in onze portefeuille?!

We hebben getwijfeld over de verdere route van onze reis. Trekken we via Arslanbob en over de hoogvlaktes verder richting Bishkek, of vliegen we naar Bishkek en vertrekken we daar opnieuw? We stellen de beslissing uit, reizen morgen naar Arslanbob, blijven daar drie dagen en dan zien we wel weer, afhankelijk van de goesting en vooral ons aller gezondheid. We hebben maar één deadline : op 30 juli moeten we in Bishkek zijn.